ಪ್ರೀತಿಯ ನಿನಗೆ,
ಅದೇ ಮರ, ಹೊಸ ಧೂಳು, ಆ ಧೂಳು ಹಾರಿಸುವ ಗಾಳಿಯ ಪ್ರಯತ್ನ. ಯಾವುದನ್ನೂ
ಬೇಕಂತಲೇ ಯಾವುದೂ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಗಾಡಿ ಹೋಯಿತು, ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಧೂಳು ಹಾರಿತು, ಎಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕೂತಿತು.
ಮಳೆ ಬಂತು, ನೀರಾಗಿ ರಸ್ತೆಗೆ ಬಂತು. ಬಿಸಿಲಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಮಣ್ಣು ಧೂಳಾಗಿ ಅದೇ ಎಲೆಯ ಮೇಲೆ! ಯಾರ ಬದುಕಲ್ಲೂ
ಹೊಸ ತಿರುವು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಅವೇ ರಸ್ತೆ, ಅವೇ ತಿರುವುಗಳು. ಮಧ್ಯೆ ಮಧ್ಯೆ ಧೂಳು ತಿಂದು ಹೋಗುವ ನಾವುಗಳು
ಮಾತ್ರವೇ ಹೊಸಬರು.
ಗೆಳತೀ,
ಶಬ್ದವೆನಿಸುತ್ತಿದೆ ಈ ಪದ ನನಗಿಂದು! ಇರಲಿ, ಆದರೂ
ಹೇಳುತ್ತೇನೆ;
ಗೆಳತೀ,
ನೀನು ಮದುವೆಯಾಗೋಣ ಆಗೋಣ ಎಂದೆ. ನಾನು ಬೇಡ ಬೇಡ ಎಂದೆ. ನಿನ್ನ ಮದುವೆ ನಿಕ್ಕಿಯಾಯ್ತು. ನಾನು
ಅತ್ತೆ!
ಧೂಳನು ಎಬ್ಬಿಸಿ ಓಡಿದೆ ನಾಯಿ, ಮುದುಕಿಯ ಕಾಲಿಗೆ ಇಲ್ಲ ಹವಾಯಿ!!
ನೀನು ಬೆಳುದಿಂಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತೀಯೋ ಉರಿ ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವೆಯೋ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದು. ನಾನಂತೂ ಮಳೆ ಮುಗಿದ ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಮೋರಿಯ ಮೇಲೆ ಕೂತು ಬೆಟ್ಟದ ನೀರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಮುಖ ಹುಡುಕುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾವ ಮರದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಕಜ್ಜಿ ನಾಯಿ ಮಿಂದೆದ್ದು ಹೋದ ನೀರೋ ಅದು!
ನೀನು ಬೆಳುದಿಂಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತೀಯೋ ಉರಿ ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವೆಯೋ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದು. ನಾನಂತೂ ಮಳೆ ಮುಗಿದ ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಮೋರಿಯ ಮೇಲೆ ಕೂತು ಬೆಟ್ಟದ ನೀರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಮುಖ ಹುಡುಕುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾವ ಮರದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಕಜ್ಜಿ ನಾಯಿ ಮಿಂದೆದ್ದು ಹೋದ ನೀರೋ ಅದು!
ಜೋರು ಮಳೆಯಿದ್ದರೂ, ಬಿರು ಬಿಸಿಲಿದ್ದರೂ, ಕಟ್ಟ ಚಳಿಯಿದ್ದರೂ…………
ಏನೂ ಅನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಊಹುಂ!! ಏನೂ ಅನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
I lost a lot in confusion! ಸಮುದ್ರದ ಕರಿಮಣ್ಣ ದಂಡೆಯ ಮೇಲೆ
ಮಂಡಿಯೂರಿ ಕುಳಿತು ಹ್ಹೋ………. ಎಂದು ಮುಳುಗುವ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಮುಖಮಾಡಿ ಕೂಗಿಬಿಡುವ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಅಲೆ
ಬಂದು ಅಪ್ಪಳಿಸಿದ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮರಳು ತುಂಬಿ, ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿ, ಉಪ್ಪುಪ್ಪು ತುಟಿಯ
ಚಪ್ಪರಿಸುತ್ತ ಮೂಕನಾಗುವ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ.
ಇಲ್ಲ, ಹಾಗನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ!
ಆಕಾಶದ ಸೂರ್ಯ ಅಘನಾಶಿನಿಯಲ್ಲಿ ಮೀಯುವುದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ರಪ್ಪನೆ
ಕೆನ್ನೆಗೆ ಬಾರಿಸಿದಂತಾಯ್ತು ಬೆಳಕು. ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿದ್ದ ಜಲಪಾತದ ಬುಡಕ್ಕೆ ಉಚ್ಚೆ ಹೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದವನ
ನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಬಿಮ್ಮನೆ ಒದ್ದಂತಾಯ್ತು ಹೊಸಮಳೆಯ ನೀರು ಬಿದ್ದು!
ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿ ರೋಡಿನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳ ಮಾರಾಟ - ಹಳೇ ಗಂಡಸರ
ಪರದಾಟ, ಮೂರು ಮುಕ್ಕಾಲು ಕೇಜಿ ಗೋಧಿಗೆ ಮೂರುವರೆ ತಾಸು ಸರತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತ ಮುದುಕಿಯ ಗೋಳಾಟ. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ
ನಾನೇ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಬೇಕೇ!? ಕಲ್ಕುಟಿಕ, ಪೆಂಜುರ್ಲಿಯ ರಂಪಾಟದ ಪೂಜೆಗೆ ನಾನೇ ವೈದಿಕನಾಗಬೇಕೇ?
ಹ್ಞಂ!!
ನೀಲಿ ಕಣ್ಣಿನ ಕನಸು ಕರಗಿ ಹೋಯಿತು ನೋಡು, ಹಳದಿ ನೋಟವೆ ಈಗ ಖಾಯಮ್ಮು!
ಹೇಳಿದರೆ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ, ಕೇಳಿದರೆ ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ, ನಗುವಿಗೂ ಇಲ್ಲ
ಕೊಂಚ ಟಾಯಮ್ಮು!!
ಎಲ್ಲ ಸರಿಯಿರುವಾಗಲೂ ಒಂದೊಂದೇ ತಪ್ಪು ಕುದುರುವುದೇ ಜೀವನ!
ನಾನು ಪ್ರಾಸ-ನೀನು ಭಾಸ. ನಾನು ಕಣ್ಣು-ನೀನು ಕನಸು. ನಾನು ಮರ-ನೀನು
ಗಾಳಿ. ನಾನು ಬೆಟ್ಟ-ನೀನು ಮೋಡ. ನಾನು ಕಂಬ-ನೀನು......................... ಬೇಡ ಬಿಡು.
ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಬೇಸರವಾಗಿ ಆ ಬ್ರಹ್ಮ ಹಾರಿಬಿಟ್ಟ ನೈಟ್ರೊಜನ್
ಪುಗ್ಗಿಯಂತಿದೆ...............ಬದುಕು!
ಏನೂ ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಆದರೂ..
ಇಂತಿ
ನಾನು
No comments:
Post a Comment